Etappe 7: Hernen - Puiflijk (B&B)

Heerlijk geslapen in een (duur) bedje. Gister met de drie vrouwelijke mede-pelgrims pizza gegeten, door de gastheer gehaald. Deze dames pakken het weer heel anders aan: zij skippen hele stukken en gaan na afloop shoppen in Nijmegen. Ik vind het heel leuk om te horen hoe ieder op haar (tot nu toe alleen vrouwen gesproken) wijze deze tocht maakt. Het is de enige goede wijze: de EIGENwijze 😁 

Vanwege druk op mijn (grote) tenen besluit ik vandaag op sandalen te lopen. Dat kan ik iedereen die gevoelige tenen heeft, aanraden: sandalen meenemen! (En preventief: Gehwohl crème dik smeren voor het lopen of schapenwol / vette watten tussen je tenen vlechten (dat had ik dus niet gedaan 😩). Oh, wat voelen m’n tenen zich VRIJ! Ik weer BLIJ!

De tocht begint bij het kasteel van Hernen: ‘een van de oudst bewaard gebleven middeleeuwse kastelen van NL’, heel mooi! De paden en tuin eromheen ademen oudheid.

Ik geniet van het mooie weer, de zachte ondergrond, de cadans van mijn stappen, de prille geurige natuur, en het gezang van de vogels. In de stilte die valt tussen de liedjes van de vogels voel ik me helemaal NU. Wat is de natuur toch geweldig!

Bij de Kapelberg in Bergharen is een Kruisweg alwaar schildjes en tekst niet synchroon lopen. Ik dwaal een beetje en ga uiteindelijk weer terug naar waar ik het laatste schildje heb gezien. Daar kan ik de (enigszins andere) draad weer oppakken. Het is niet erg, anders ben ik toch weer te vroeg bij de B&B. De drie dames die ik ergens ingehaald had, zitten te picknicken in het gras. Zij zagen mij op afstand fout lopen.

Het is goed picknick-weer, dus op een bankje eet ik eindelijk de broodjes op die al heel lang met mij meehobbelen. De rugzak is inmiddels een deel van mezelf geworden. Ze houdt me stevig op de aarde.

In Afferden zit ik een poosje in een kapelletje van de oude toren. Er ligt een soort dagboek voor een vrouw die jong overleden is. Zo te lezen, was zij bijzonder. Mooi dat haar dierbaren steeds hier naartoe komen om voor haar te schrijven en haar te herdenken. Ik zoek haar graf op met een mooie foto van haar erbij.

Buiten komen de drie dames net aan en samen lopen we naar café-restaurant de Tabaksplant, een ringetjes-ophaal-plaats en de plek waar mijn gastvrouw mij op zal pikken. Het is weer veel te vroeg en daarom besluit ik naar haar, in Puiflijk, toe te lopen, plm 4 km.

Een heel hartelijk welkom, in een heel smaakvolle B&B. Wendy wil zelf ook graag de WoW lopen, na alle enthousiaste verhalen van pelgrims. Ze wil graag alleen gaan maar vindt dat ook spannend. Ik moedig haar aan om vooral alleen te gaan. Het is zo fijn om je eigen pad te kunnen volgen!

Nu zit/lig ik op een super bed met voeteneinde en rugleuning omhoog. Wendy serveert straks warm eten. Heerlijk en luxe.